Васілій Раманавіч Лазараў нарадзіўся 3 лютага 1920 г. у сяле Колтава Маскоўскай вобласці. Бацькі займаліся сельскай гаспадаркай, у 1927 г. уступілі ў калгас. Пасля заканчэння сямі класаў школы калгаснай моладзі (1935) Васілій паступіў у Пензенскі тэхнікум паравознай гаспадаркі, адначасова навучаўся ў Пензенскім гарадскім аэраклубе.

Мікалай Давыдавіч Свінарчук нарадзіўся 20 студзеня 1920 г. у пасёлку Галодны Стэп Самаркандскай вобласці (цяпер г. Гулістан Сырдар’інскай вобласці, Узбекістан) у рабочай сям’і. Гадаваўся без бацькі, пасля заканчэння пачатковай школы працаваў кінамеханікам, рабочым на чыгунцы. 13 кастрычніка 1940 г. прызваны ў Чырвоную армію, накіраваны ў Кіеўскую ваенную акругу, дзе закончыў палкавую школу, атрымаў званне сяржанта.

Андрэй Фёдаравіч Ксёнда нарадзіўся 1 снежня 1929 г. у вёсцы Моталь Драгічынскага павета Палескага ваяводства (цяпер Іванаўскага раёна Брэсцкай вобласці) у сялянскай сям’і. Усе яго продкі па бацьку і маці здаўна жылі ў Моталі, працавалі на зямлі. Скончыў тры класы польскай школы.

Васіль Канстанцінавіч Луцкін нарадзіўся 5 красавіка 1914 г. у вёсцы Пустынкі Мсціслаўскага павета Магілёўскай вобласці (цяпер Мсціслаўскага раёна Магілёўскай вобласці), у сялянскай сям’і. У 1934 г. скончыў Мсціслаўскі педагагічны тэхнікум, працаваў настаўнікам у Мсціслаўскім раёне. З 1939 г. — у Чырвонай арміі, удзельнік Савецка-фінляндскай вайны (1939–1940). Член ВКП(б) з 1940 г. Вучыўся на курсах у Ваенна-палітычнай акадэміі імя У. І. Леніна, затым служыў у Лепельскім артылерыйска-мінамётным вучылішчы.

Анатоль Лявонцьевіч Канановіч нарадзіўся 1 ліпеня 1928 г. у вёсцы Толкава Драгічынскага павета Палескага ваяводства (цяпер Драгічынскага раёна Брэсцкай вобласці) у сялянскай сям’і. Быў старэйшым з шасцярых дзяцей; калі яму было дзевяць год, памёр бацька.

Яўстафій Пятровіч Ляхаў нарадзіўся 18 лютага 1918 г. у Адналукі Болхаўскага павета Арлоўскай губерні (Расія) у сялянскай сям’і, у якой было пяцёра дзяцей. У 1938 г. скончыў фінансава-эканамічны тэхнікум, быў прызваны ў Чырвоную армію. Удзельнік вызвалення Заходняй Беларусі (1939), Савецка-фінляндскай вайны (1939–1940).

Васіль Яўхімавіч Чарнышоў нарадзіўся 26 жніўня 1908 г. у сяле Краснае Лівенскага павета Арлоўскай губерні (Расія) у беднай сялянскай сям’і. З трынаццаці гадоў пачаў працаваць на Троіцкім заводзе, затым на чыгуначнай станцыі Бранск. У 1926 г. прызваны ў Чырвоную армію, у 1927 г. скончыў Арлоўскае ваеннае пяхотнае вучылішча і неўзабаве дэмабілізаваўся, быў накіраваны на вучобу. У 1930 г. скончыў Бранскі камуністычны ўніверсітэт, знаходзіўся на камсамольскай рабоце ў Бранску, Клінцах, Благавешчанску.

Георгій Кірылавіч Казлоў нарадзіўся 1 студзеня 1903 г. у вёсцы Селяхі Брэсцкага павета Гродзенскай губерні (цяпер Тамашоўскага сельсавета Брэсцкага раёна Брэсцкай вобласці) у сялянскай сям’і. З трынаццаці гадоў у парабках. У сувязі з надыходзячым фронтам Першай сусветнай вайны сям’я падалася ў бежанцы ў Расію.

Іван Іванавіч Чумачэнка нарадзіўся 1 снежня 1918 г. у вёсцы Курманы Сумскага павета Харкаўскай губерні (цяпер Недрыгайлаўскага раёна Сумскай вобласці) у сялянскай сям’і. Скончыў сямігодку, потым рабфак, паступіў у Сумскі педагагічны інстытут. У 1938 г. закончыў інстытут, атрымаў накіраванне на работу школьным настаўнікам у г. Казалінск, што ў Казахстане.

Аляксей Барысавіч Рубцоў нарадзіўся 6 мая 1923 г. у Мінску ў сям’і настаўніка літаратуры. У 1941 г. скончыў сярэднюю школу. З пачатку Вялікай Айчыннай вайны трапіў у акупацыю. У 1944 г. стаў воінам Чырвонай арміі, удзельнічаў у вызваленні Беларусі і Польшчы. У складзе 3-га Беларускага фронту ўдзельнічаў у акружэнні і ліквідацыі ўсходне-прускай групоўкі гітлераўцаў, быў паранены. У складзе 1-га Украінскага фронту прымаў удзел у баях у Германіі і Чэхаславакіі. Узнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі, медалямі «За отвагу», «За победу над Германией».